Hemşire Verena, annesini aylar önce kaybettikten sonra konuşmamaya başlayan bir çocuğun bakımını üstleneceği yeni işine başlar. Küçük Jakop, babası Klaus ve evin hizmetçileri Alessio ile Lilia, Toscana’da görkemli bir şatoda yaşamaktadır. Verena, Jakob'un şatonun duvarlarına kulağını dayayarak annesi Malvina'nın sesini duymaya çalıştığını fark eder. Verena şatoda geçirdiği zaman boyunca bir taraftan eşini kaybetmenin acısını derinden yaşayan Klaus’a yakınlaştığını hissederken diğer taraftan da duvardan gelen sesin gerçek olduğuna inanmaya başlayacaktır.

Taştan Gelen Ses, kısmen hayaletli ev atmosferi yaratan bir korku ve gerilim filmi. Kameranın Verena’yı izlediği film, başlangıçta sarsılmaz bir karaktere ve inançlara sahipmiş gibi görünen bu güzel kadının yaşadığı şaşkınlık ve korkuyla izleyiciyi etkilemeye çalışıyor. Ateşli bir salgın hastalığa yakalanarak, acılar içinde, genç yaşta hayata veda eden Malina’nın şatoyu terk etmeyi reddetmesi ve başka kadınların yaşamlarıyla beslenen dirilişi biçiminde okumalar mümkün olmakla birlikte Taştan Gelen Ses bunun ötesinde bir yorumu da hak ediyor. Verena, bir çocuğa giderek bir anne gibi bağlandığı, ama kaçınılmaz olarak ayrılmak zorunda kaldığı, ayrılmanın giderek daha da zorlaştığı hayatından yorgun düşmüştür. Artık bir çocuğa, bir eşe, bir eve bir daha ayrılmamak üzere bağlanmak istemektedir. Bu beklenti onu karşılaştığı yeni ailenin melankolik bireylerine kaçınılmaz bir biçimde bağlar. Malvina'nın hastalığına kendisi de yakalandığında hayatını kaybedeceğine ve canlı canlı gömüleceğine inanır. Ateşin düşmesi ve hastalığın iyileşmesiyle daha dingin, sağlıklı bir ruh haline kavuşmuştur. Artık yorulduğu yolculukları, ayrılışları ve yalnızlığı nihayet sona ermiştir. Kendine bir ev, bir eş ve bir çocuk edinirken ruhu sonunda huzur bulan Malvina'nın yerine geçmiştir.

Taştan Gelen Ses, yarattığı gotik atmosfer, etkileyici müzik, görsel zenginlik ve etkileyici oyuncularına rağmen akıcı, uyumlu bir bütün oluşturmayı başaramasa da görülmeyi hak ediyor.