Max, New York merkezinde yaşayan dar gelirli bir ailenin büyük kızıdır. Fedakâr anne ve babasının yanında, Yunan asıllı büyükannesi Yaya ve küçük kız kardeşi Jez ile birlikte mutlu bir yaşam sürmektedir. Max, 10 yaşındayken okulda çok parlak bir öğrenci olduğu keşfedilir. Öğretmenleri, seçkin kız öğrencileri kabul eden özel bir okula gönderilmesinin daha faydalı olacağını aileye bildirir. Kapıcı olan baba ve aşçılık yapan anne Max’i evlerinden çok uzaktaki bu okula yazdırırlar. Ancak masrafları karşılamak için çok daha fazla çalışmaları gerekecektir.

Max, lüks arabaların, özel şoförlerin ve dadıların çevresinde pervane olduğu bu seçkin öğrencilerle dolu okula alışmakta zorlanır. Aldığı yüksek notlarla sınıf arkadaşlarından özellikle Isabella’nın nefretini kazanmıştır. Max’in satranç bilmediğinin ortaya çıkması, kuvvetli bir satranç oyuncusu olan, Isabella tarafından küçümsenmesine neden olur. Satranç öğrenmeye ve Isabella’ya bir ders vermeye karar veren Max, Washington Square Park'daki bir satranç ustası olan Norman'dan ders almaya karar verir. İlk bakışta huysuz, kaba bir portre çizen Norman, Max için farklı bir eğitim yöntemi seçmiştir: Her derste bir taşın hareket biçimi öğrenilecek, Max taşların bu kendine özgü hareketini kendisi keşfedecek, bunu yaparken kenti bir satranç tahtası gibi görecektir.

Max bu zorlu öğrenim sürecinden sonra nihayet Isabella’nın karşısına çıkar. Yalnızca satrancı öğrenmekle kalmamış, onu bir metafor olarak kullanarak hayatı da daha derinden kavramaya başlamıştır.

Küçük Bir Oyun, satrancı merkeze koyarak hayatın anlamını sorgulayan, sonunda özellikle ailenin ve sevginin önemini vurgulayan bir aile filmi. Filmin öyküsünü de yazan yönetmen Evan Oppenheimer, Isabella’nın Rus satranç antrenörü Vadim Alexeyevich rolünde kamera karşısına geçmeyi de ihmal etmiyor.

Filmin ünlü oyuncuları Olympia Dukakis ve F. Murray Abraham, Max’in hayatı anlamlandırma sürecinde deneyimlerini aktaran iki yaşlı insanı canlandırıyor. Max’e hayat veren Makenna Ballard, küçük bir oyuncu olarak oldukça başarılı. Yönetmen mekân olarak New York’u ve satranç filmlerinin alışılmış mekânı Washington Square Park’ı seçmekle kalmıyor, filmin yazılarında bu konuya atıfta da bulunuyor: “Bu yapımda tasvir edilen öykü, tüm isimler, karakterler ve olaylar kurgusaldır. Ancak Washington Square Park gerçektir. Ve beş papel kaybedecek ruh halindeyseniz, bu satranç oyuncularının birçoğunu orada bulacaksınız.”

Bir satranç filmi olmasına karşın Küçük Bir Oyun, izleyiciye doyurucu satranç konumları sunmuyor. Bazı sahnelerde hamleler yapılırken kamera satranç taşlarının baş kısmını bile göstermiyor. Diğer taraftan satranç öğretme metodu akılcı olmaktan çok uzak. Max’in Isabella ile maçında, en uygun hamleyi tahtadaki konuma bakmak yerine çevrede akıp giden kent yaşamında aramasının satrancın ruhuna uyan bir yanı bulunmuyor. Diğer taraftan Max’in Isabella’ya karşı oyunu kazanabilecekken zamandan kaybetmeyi seçmesi böylece aslında kendisi ve ailesinin güncel durumu için en uygun hamleyi yapmış olması Norman’ın derslerinden gerekli özü çıkarıp aldığı biçiminde yorumlanabilir. Buna karşın, Max’in satrancını hızla ilerleterek, başından itibaren usta bir oyuncu olduğu izlenimini veren, bu izlenimi –Bobby Fischer gibi- Rusça bilmesiyle kuvvetlendiren Norman’ı bile filmin sonunda yenilgiye uğratması akla yatkın gelmiyor.

Küçük Bir Oyun, çocuklara satrancı sevdirmek ve ailece güzel bir zaman geçirmek için izlenebilecek bir film olarak satranç sinemasında yerini alıyor.